Deze blues-en funkformatie uit Toronto bestaat reeds een kleine dertig jaar en hadden al vlug een hechte groep fans rondom zich verzameld, die vielen voor hun funky eigenzinnige sound: een originele combinatie van soul, funk en blues. In de liner notes van dit album staat: "The Blackburn Brothers zijn Canadezen van de 4e generatie. Afstammelingen van Elia Earls, een tot slaaf gemaakte man geboren in Kentucky, die ontsnapte aan de slavenhouders en de vrijheid vond door via de ondergrondse spoorweg naar het noorden te reizen en zich te vestigen in Noord-Ontario".  De teksten weerspiegelen dan ook de verhalen van zwarte Canadezen en zijn vooral een eerbetoon aan alle pioniers en alle voorouders en vergeten stammen die de Blackburn Brothers het belang van geschiedenis, blues, soul, groove, ritme en leven hebben geleerd. Het is een eerbetoon aan 231 jaar Canadese Roots en Blues. Maar er is ook hun vader, Bobby Dean Blackburn, die een sleutelfiguur in de R&B-scène van Toronto was. Hij reist nog steeds regelmatig voor optredens door Canada en andere landen. Hij bracht regelmatig tapes van opnames mee naar huis en had vaak andere muzikanten in huis. Die sfeer heeft de broers duidelijk beïnvloed om een hechte band te worden.

Hun debuut, dat verscheen in 2009 en de toepasselijke titel "Brotherhood" meekreeg maakte die titel ook helemaal waar, want de band bestaat namelijk uit de broers Duane op leadzang, orgel, en piano, Brooke en Robert op gitaar en achtergrondzang, Cory op drums en percussie en Nathan op bas. Het album bevatte voor de helft covers,  maar dan in een meer funky jasje. Al snel echter wisten de broers Duane en Brooke, die samen een belangrijke deel van het groepsgeluid bepalen dat ze tot meer in staat waren dan wat covers te brengen en daar hun eigen herkenbare stempel op drukken. Langzamerhand begonnen beiden met de hulp van de andere groepsleden aan het schrijven van eigen materiaal. Dat ze hierin volledig geslaagd zijn is dan ook te horen op hun vorige album "Brothers In This World" (2015).

Nu anno 2023, is er eindelijk hun derde release bij Electro-Fi Records, "Soulfunkn Blues", en bevat tien originele nummers van deze broers en slechts één cover. Hun muziek is authentieke soulblues, of zoals ze het zelf noemen "soulfunkn". Deze nieuwe plaat explodeert dan ook met sensationele funky blues aangedreven songs. Opener "Bobby's Blues" begint meteen in hoge funkmodus, terwijl ze zingen over hun vader die in 1955 begon met het spelen van de blues. De blazers mengen zich met verve, naast een aantal uitstekende gitaarsolo's en een pianoloopje.  Vervolgens is "She's A Heartbreaker" een stevige bluesrocker en houdt in "Let The Devil Play" de funk weer de bovenhand, en heeft "Soul Brother" dan weer een hoog Marvin Gaye gehalte.

The Neville Brothers' "Sister Rosa", dat het verhaal van Rosa Parks vertelt, is de enige cover op het album en bevat een zeer jazzy saxsolo.  Op "Why Do I Do (What I Do)" vertragen ze het tempo terwijl Duane zingt over de vrouw in zijn leven en zegt: "I can never forget you. I am here if you need me", om dan vervolgens in de volgende song te zeggen .....I want you to "Be My Wife" en vraagt haar "please say yes to my sweet request". Aangekomen bij de drie laatste songs, klinkt "Freedom Train" eerder als een nummer uit een vorig tijdperk en brengt "Little Sister" de funk weer op gang.  Het album eindigt langzaam met  "I Don't Ever Want to Be Alone", waarin Duane weer schittert met een prachtig gespeeld pianoloopje. The Blackburn Brothers leveren uitstekende soulblues doorspekt met funk. De blazers, Neil Brathwaite op tenorsax en Ted Peters op trombone, passen goed in de meeste nummers op het album, met "Soul Brother" en "Sister Rosa" als enige nummers zonder blazers. De Blackburn Brothers klinken op dit nieuwe album intens funky, maar ook bluesy, en dit vaak in N'awlins stijl, afwisseling genoeg om het voor de luisteraar interessant te houden. Hun luchtige, swingende grooves zijn besmettelijk op hun eigen manier en Duane's zang is constant sterk, waardoor je in elk nummer wordt getrokken.